Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Staggelen]

STAGGELEN, onz. w., gelijkvl. Ik staggelde, heb

[p. 632]

gestaggeld. Volgens Halma, stampvoeten: hij stond te staggelen, als de kwade paarden. Intusschen beteekent het misschien veeleer trippelen, en komt het overeen met het volgende.