Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Springvuur]

SPRINGVUUR, z.n., o., des springvuurs, of van het springvuur; zonder meerv. Van springen en vuur. Een brand, die langs het lijf voortspringt. Bij Kil. sprinck-

[p. 600]

vier, sprenghvier. En een vurig luchtverschijnsel. Bij Kil. sprinckvier in de locht.