Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Spillen]

SPILLEN, bedr. w., gelijkvl. Ik spilde, heb gespild. Bij Kil. ook spilden. Eigenlijk verdunnen. In het gebruik, verkwisten, nutteloos uitgeven: hij heeft veel

[p. 572]

aan dat werk gespild. Van hier het verouderde spilder, dun. Zamenstell.: spilderbeen, spillebeen, een dun been, en iemand, die dun van beenen is, spilpenning, een verkwister, spilziek, spilzucht, spilzuchtig, enz. Verspillen, verspilling, enz.

Spillen, hoogd. ook spillen, angels. spillan, eng. spill, zweed., ijsl. spilla, is een zeer oud woord, van waar reeds bij Kero. spildanter, verkwistend.