SNUFFELEN, onz. w., gelijkvl. Ik snuffelde, heb gesnuffeld. Voortdurend werkw. van snuffen. Gestadig snuffen, bij herhaling ruiken, om op den reuk van eenig ding te komen: de hond liep overal snuffelen. Overdragtelijk, navorschen, nazoeken: ik moet eens in die oude papieren snuffelen. Van hier gesnuffel, snuffelaar,
[pagina 529]
[p. 529]
iemand, die alles doorsnuffelt - snuffelaarster, snuffeling, enz. Zamenstell.: besnuffelen, doorsnuffelen, enz.
Snuffelen, hoogd. schnaufeln, schnuffeln, schnüffeln, eng. snuffle, zweed. snöfla, Kil. snoffelen, beteekent in het zweed., eng. en neders. ook door den neus spreken; en komt van snuffen.
Auteursrechtvrij