Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Snik]

SNIK, z.n., vr., der, of van de snik; meerv. snikken. Verkleinw. snikje. In Vriesland en Groningen, een klein vaartuigje, eene trekschuit: wij voeren met de snik naar Winschoten.

Snik, hoogd. nache, middeleeuw. lat. naca, nec-

[p. 521]

chia, isnecia, schijnt verwant aan smak, angels. snacca, ijsl. sneckia, zie smak.