Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Snaak]

SNAAK, z.n., m., des snaaks, of van den snaak; meerv. snaken. Verkleinw. snaakje. Een kluchtig mensch, een potsenmaker: die snaak deed ons allen lagehen. Van hier snaaksch, kluchtig, grappig: hij is een snaaksche vent - snakerij, enz.

Snaak, neders. schnake, is verwant aan snogger, snugger, neders. snigger, wakker, levendig, en aan het zweed. sno, ijlen, snellen, dat door Adelung

[p. 509]

voor het stamwoord gehouden wordt. Misschien ligt de grond van dit woord in het oude snakken, praten; en dan is snaak eigenlijk een kluchtige prater.