Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Sloerie]

SLOERIE, z.n., vr., der, of van de sloerie; meerv.

[p. 479]

sloeries. Kil. sloore, sloorken. Een haveloos vrouwmensch: grooter sloerie zag ik nimmer. Zamenstell.: sloeriemoer. Het woord komt van sloeren, Kil. slooren, evenveel als sleuren, en slieren, zie sleuren.