Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Slip]

SLIP, z.n., vr., der, of van de slip; meerv. slippen. Verkleinw. slipje. De uitstekende hoek van een kleed: sneedt stillekens een slippe van Sauls mantel.

[p. 477]

Bijbelv. En zijnen Bassa bij de slippen gegreepen. Vond. Een voorneemlijke slip van 't verwantschap to scheuren. Hooft. Bij Kil. ook evenveel, als glip, eene snede; en bij denzelfden is slippe bieden, eene bankbreuk maken. Zamenstell., hemdslip, mantelslip, enz. Het woord komt van het verouderde slippen, evenveel als glippen, bij Kil. snijden, afsnijden, opsnijden, in: slippen de ooren, dezelve opsnijden, opknippen, zoo als men die der schapen doet, om die te merken.