Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schouwen]

SCHOUWEN, bedr. w., gelijkvl. Ik schouwde, heb geschouwd. Zien, bezigtigen: de mensche schouwt het van verre. Bijbelv. De Heere schouwt uit den hemel. Bijbelv. - Dijken schouwen, toezien, of zij goed en wel bezorgd zijn. Varkens schouwen, onderzoeken, of zij gezond zijn. Figuurl; iemand vuil schouwen, hem schuldig achten. Hoe hoog zoudt gij dat wel schouwen? Tot wat prijs zoudt gij dat wel schatten? Van

[p. 374]

hier schouwer, ziener, profeet: en tot de schouwers. Bijbelv. Ook iemand, die de varkens schouwt, - schouwing, schouwsel, bij Hooft: een schousel is er, dat haaren oogen nergens gebeurt is, - schouwtoren, wachttoren. Zamenstell: beschouwen, toeschouwen enz.

Hoogd. schauen, reeds bij Kero, Otfrid. en anderen scouuon, Willeram. skouuen. In 't angels. is sceavian, en in 't eng. to shew, doen zien, toonen.