Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schop]

SCHOP, z.n., vr., der, of van de schop; meerv. schoppen. Een schoptouw, schommel, schongel, zie schommel. Ten Kate brengt het tot scheppen, om de scheppende beweging. Zamenstell.: schopstoel.