Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schindelen]

SCHINDELEN, onz. w., gelijkvl. Ik schindelde, heb geschindeld. Schitteren, bij Halma, reeds eenigzins verouderd: alle Luiden, daar eenige vonk van reede in schindelde. Hooft. Zamenst: ontschindelen, bij Hooft.