Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schilferen]

SCHILFEREN, onz. w., gelijkvl. Ik schilferde, ben

[p. 346]

geschilferd. Van schilfer. In dunne stukjes, of blaadjes gescheiden worden: mijne lei begint te schilferen. De visch was geheel geschilferd. Na die ziekte, begon haar vel te schilferen. Van hier schilfering.