Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schikken]

SCHIKKEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik schikte, heb en ben geschikt. In orde brengen, voegen: ik zal het alles wel schikken, in orde leggen. Ik weet niet, hoe ik het schikken zal. Sij schicken hare pijlen op de peze. Bijbelv. God schikt alles naar zijn welbehagen. - Wij zullen het wel schikken, wel eens worden. Zich wel schikken, zich wel gedragen. Zich naar eene zaak schikken, voegen: ik schikte mij naar de plaats hebbende omstandigheden. Alles zal zich wel schikken. Zich om de tafel schikken. Zich tot werken schikken. Het weer schikt zich tot regenen, het dreigt te regenen. Hij begint zich tot deugd te schikken, begint deugdzaam te worden. Zich schikken, zich gereed

[p. 342]

maken: schickt u om uwen Godt te ontmoeten. Bijbelv. Zenden; morgen zal ik mijn' knecht naar die plaats schikken. De brief, dien gij aen ons geschickt hebt. Bijbelv. Onzijdig, met hebben, voortschuiven, plaats maken: Zij was zoo onbeleefd, dat zij niet wildeschikken. Schik een weinig, als 't u belieft. Zorgen, maken: schikt, dat gij gedachtig zijt. Krul. Met zijn, gelukken, gevonden worden: het begint te schikken. Het is geschikt. Zamenstell: aanschikken, bijschikken, omschikken, opschikken, toeschikken enz. Van hier schikker, schikking - schikkelijk, net, ordelijk, toegevend - schikkelijkheid, enz.

Hoogd. schicken, zweed. skicka.