[Schaamachtig]
SCHAAMACHTIG, bijv. n. en bijw. Schaamte hebbende, zedig, ligt bedeesd of verlegen. Dit woord is zamengesteld uit het verouderde schaam, of schame, waarvoor wij nu schrijven schaamte, en achtig. Zie dit laatste. Van hier schaamachtigheid.
Auteursrechtvrij