Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Saffraan]

SAFFRAAN, z.n., m., des saffraans, of van den saffraan; zonder meerv. Het voortbrengsel van een zwavelgewas, hetwelk van verwers en schilders veel gebruikt wordt, tot het maken van eene schoone hoog-

[p. 277]

gele kleur. Voor het mannelijke geslacht pleit het voorbeeld van De Decker: met purpren rozen glans en gloeienden faffraen. Van Mander en Pieterson gebruiken het vrouwelijk.

Saffraan, hoogd. fr. en eng. saffran, ital. zafferano, boh. ssaffran. Het is, gelijk het gewas zelf, uit de Oostersche landen afkomstig, en heet in het arab. sahafaran, perz. zafferon, zaffaranum. Zamenstellingen: saffraanboom, saffraangeel, saffraankleur, saffraanplant, enz. Van hier saffranig.