Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Rijf]

RIJF, rijve z.n., vr., der, of van de rijf; meerv. rijven. Eene hark: hij bediende zich van eene rijf, om het bij een te harken. Bij Halma ook eene rasp. Bij Kil. en anderen eene baar: want sij volghen dese rijve. Gesch.