Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Ravelijn]

RAVELIJN, z.n., o., des ravelijns, of van het ravelijn; meerv. ravelijnen. Een bolwerk, dat eene halve maan, of twee zijden van een driehoek, vertoont, en op zich zelf, door de gracht van den wal eener vesting

[p. 158]

afgescheiden, gemeenlijk voor eene poort aangelegd wordt, om dezelve te dekken: om 't ravelijn te beuken. Hooft. Dit woord is in het holl., hoogd. en eng. uit het fr. overgenomen.