[Plegtig]
PLEGTIG, bijv. n., en bijw plegtiger, plegtigst, bij Kil. ook pligtig. Statig, aanzienlijk: eene plegtige vergadering - een plegtig gewaad. Hij ontving ons op de plegtigste wijze. Van hier plegtigheid, plegtiglijk. Zie heid en lijk. Oud. bezigt gedenkplegtig.
Auteursrechtvrij