Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Pitsjaren]

PITSJAREN, bedr. w., gelijkv. Ik pitsjaarde, heb gepitsjaard. Scheepsw. Door middel van zeker sein aan boord roepen, het zij een vlootvoogd zulks ten opzigte van de bevelhebbers der schepen doet, waar over hij gebiedt, het zij de bevelhebber van een afzonderlijk

[p. 69]

schip het ten aanzien van zijn afwezig scheepsvolk verrigt: de admiraal pitsjaart, seint de scheepskapiteinen bij zich aan boord. Van hier, dat de vlag, waar van men zich tot zulke seinen bedient, de pitsjaarvlag heet.