[Overtreffen]
OVERTREFFEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. over en treffen: ik overtrof, heb overtroffen. Te boven gaan: hij overtrof zijnen meester in het schrijven. Van hier: overtreffelijk, heerlijk, uitstekend, overtreffelijkheid.
Auteursrechtvrij