Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Overstijgen]

OVERSTIJGEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. over en stijgen: ik oversteeg, heb overstegen. Eigenlijk over iets stijgen: alle bergen zijn nog niet overstegen. Figuurl., te boven komen: een' hin-

[p. 805]

derpaal overstijgen. Te boven gaan: dat overstijgt mijne krachten, mijn verstand. Van hier: overstijging.