Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Oversnorken]

OVERSNORKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. over en snorken: ik oversnorkte, heb oversnorkt. Snorkend en pogchend overschreeuwen; ook oversnoeven, oversnuiven: ik zal mij door hem niet laten oversnorken.