Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Overmannen]

OVERMANNEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. over en mannen: ik overmande, heb overmand. Door meerdere kracht of magt overwinnen, overweldigen: iemand overmannen. Figuurl.: overmand van droefheid.