Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[p. 774]

[Overaat]

OVERAAT, veroud. z.n., voor gulzigheid: Ende aldus die wolve verteren, ende met overate verslinden. L. van Velth. Kil. heeft overaete, overaetheid, nimia ingluvies. Van hier overatig, insgelijks verouderd.