Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opvegen]

OPVEGEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en vegen: ik veegde op, heb opgeveegd. Door vegen opheffen en wegruimen: veeg het stof wat op. Door vegen schoon maken: de kamers opvegen.