Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opproppen]

OPPROPPEN, bedr. w,, gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en proppen,: ik propte op, heb opgepropt. Door proppen opvullen: een kind met spijs opproppen. Figuurl.: de steden met krijgsvolk opproppen. Van hier oppropping.