Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O(1804-1806)–P. Weiland– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [Opkrieken] OPKRIEKEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en krieken: ik kriekte op, ben opgekriekt. Beginnen te krieken, kriekend opkomen: als de morgen op komt krieken. Anton. Vorige Volgende