[Ophaken]
OPHAKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en haken: ik haakte op, heb opgehaakt. Door middel van een haakvormig werktuig iets ophouden, dat het niet neerglijde: de vlechten met eenen gouden gesp opgehaekt. Vond. Van hier: ophaking.
Auteursrechtvrij