Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opeggen]

OPEGGEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en eggen: ik egde op, heb opgeegd. Van nieuws eggen: na eenen plasregen, waardoor het gezaaide kan verstikken, eenen akker opeggen.