Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onzelfstandig]

ONZELFSTANDIG, bijv. n. en bijw., zonder trappen van vergrooting. Het tegendeel van zelfstandig:

Wie? dan die den kloot der aarde

Hing aan 't onzelfstandig niet. M.L.

Van on en zelfstandig. Zie ig.