[Onwederopstandelijk]
ONWEDEROPSTANDELIJK, bijv. n. en bijw., zonder trappen van vergrooting. Die niet weder opstaan kan: en slaan zijn vijand' fel onweeropstandelijk. Lodenst. Van on en wederopstandelijk. Zie lijk. Camph. heeft onwederleeflijk sterven.
Auteursrechtvrij