Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onverrukbaar]

ONVERRUKBAAR, bijv. n. en bijw., onverrukbaarder, onverrukbaarst. Dat niet omvergerukt kan worden: een onverrukbaare scheidsmuur. Sels. Van on en verrukbaar. Zie baar.