[Onverbiddelijk]
ONVERBIDDELIJK, bijv. n. en bijw., onverbiddelijker, onverbiddelijkst. Die zich niet verbidden laat. Van on en verbiddelijk. Voorts: onverbidzaam, die niet gewoon is, zich te laten verbidden: het onverbidzaam sterflot. Vollenh. Zie lijk.
Auteursrechtvrij