Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onuitvoerlijk]

ONUITVOERLIJK (bij Vond. ook onuitvoerbaar), bijv. n. en bijw., onuitvoerlijker, onuitvoerlijkst. Dat niet uit te voeren, niet te doen is. Van hier: onuitvoerlijkheid. Zie lijk.