Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[p. 621]

[Onuitleggelijk]

ONUITLEGGELIJK, bijv. n. en bijw., zonder trappen van vergrooting. Dat niet uitgelegd, verklaard kan worden. Ook onuitlegbaar: eene onuitlegbaere verborgenheit. Herv. Zie lijk.