Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontvesten]

ONTVESTEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en vesten: ik ontvestte, heb ontvest. Een vestingwerk sloopen, eene versterkte plaats ontmantelen: 't ontvesten der steeden. Hooft. Bij Moon. vindt men ontvestigen.