Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onttodderen]

ONTTODDEREN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en todderen: ik onttodderde, heb onttodderd. Onttuijen, los maken. Een vlaamsch woord, het welk ook onz., met zijn, gebezigd wordt voor ontknijpen, het hazenpad kiezen.