Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontronselen]

ONTRONSELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en ronselen: ik ontronselde, heb ontronseld. Door ronselen, op de wijs van eenen ronselaar, ontnemen: die kogchel ontronselde hem twee onbedachtzame zoons.