Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontrijmen]

ONTRIJMEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en rijmen: ik ontrijmde, heb ontrijmd. Dat in rijm gedicht is, in onrijm ontbinden: ontrijmt mijn rouwe rijm. Huygens.