Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontpurperen]

ONTPURPEREN, bedr. w., gelijkvl. Van het on-

[p. 566]

scheidb. voorz. ont en purperen, ik ontpurperde, heb ontpurperd. Van purper, als een teeken van eer, ontblooten, een purperverwig kleed afleggen: ontpurberde Achtbaerheen. J. Radermacher.