Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontprikkelen]

ONTPRIKKELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en prikkelen: ik ontprikkelde, heb ontprikkeld. Den prikkel ontnemen: de doot, ontprikkelt en in 't stof verneert. H. Schim.