Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[p. 564]

[Ontplanten]

ONTPLANTEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en planten: ik ontplantte, heb ontplant. Het geplante uitroeijen: soo u ouderdom, nae menigh jaer, ontplant. C. Huyg. Van hier: ontplanting.