Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O (1804-1806)

Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

(1804-1806)–P. Weiland– rechtenstatus


[Ontoon] ONTOON, z.n., m., des ontoons, of van den ontoon, meerv. ontoonen. Krassende toon, die voor het oor. dat de welluidendheid gewend is, onverdragelijk is: die
[pagina 563]
ons den ontoon, valsch geluijt van trommelen van nieuws opheffen. C. Huygens. Van on en toon.