Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontkoppelen]

ONTKOPPELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en koppelen: ik ontkoppelde, heb ontkoppeld. Dat met een koppel gebonden is, los maken: een jok ossen ontkoppelen. Van hier: ontkoppeling.