Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onontworstelbaar]

ONONTWORSTELBAAR, bijv. n. en bijw., onontworstelbaarder, onontworstelbaarst. Hetwelk men, door worstelen, niet ontkomen kan: 't onontworstelbare nootlot. Vond. Van on en ontworstelbaar.