Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onontvlugtbaar]

ONONTVLUGTBAAR, bijv. n. en bijw., onontvlugtbaarder, onontvlugtbaarst. Hetwelk men niet ontvlugten kan: onontvlugtbre doot. Vond. Van on en onsvlugtbaar.