Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onlief]

ONLIEF, bijv. n. en bijw., onliever, onliefst. Niet lief. Vond gebruikt het woord. Van hier het oude onliefde, bij De Brune. Voorts: onliefelijk, onliefelijkheid. Van on en lief.