[Onhebreeuw]
ONHEBREEUW, z.n., m., des onhebreeuws, of van den onhebreeuw; meerv. onhebreeuwen. Ook onhel reer; meerv onhebreers, onhebreen. Die geen hebreer is: o goede Vader, die hebreen en onhebreeuwen enz. Vond. Bij hem vindt men het meerv. onhebreen ook. De zaligheid verrijkt Hebreeu en Onhebreeuwen. Poot. Van on en hebreeuw. Van hier gebruikt Vond. het bijv. n. en bijw. onhebreeuwsch.
Auteursrechtvrij