[Ongezellig]
ONGEZELLIG, bijv. n. en bijw., ongezelliger, ongezelligst. Niet gezellig. Van on en gezellig. H. Schim gebruikt het eens voor alleen, zonder medgezel; waarvan mij geen voorbeeld der ouden bekend is: ongezelligh moest ik treden 's Vaders torenpers.
Auteursrechtvrij