[Ongeneugte]
ONGENEUGTE, (ongenoegte) z.n., vr., der, of van van de ongeneugte; meerv. ongeneugten. Verdriet, geen vermaak: dan dat de poezij ons ondank brouw', den lezer ongeneugt. Poot. Wacht u wel deze ongenoegt' te stijven. Vond. Van on en geneugte.
Auteursrechtvrij